Η παράσταση παρουσιάστηκε αρχικά στην Καβάλα, στο πλαίσιο του 68ου Φεστιβάλ Φιλίππων — ανάθεση του Φεστιβάλ που διοργανώνεται από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας — και στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αθήνα, στο πλαίσιο της δράσης «Το Φεστιβάλ Φιλίππων ταξιδεύει στην Εθνική Λυρική Σκηνή».

«Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό". Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα... Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ...»

Πάνω στο ferry boat που συνδέει την Καβάλα με τη Θάσο, λαμβάνει χώρα μια παράσταση με έμπνευση από αλήθειες που διατυπώθηκαν από τον Χρόνη Μίσσιο, μια ωδή σε όσα δεν τολμήσαμε: στις επιθυμίες που μείνανε μισοειπωμένες, στις λέξεις που δε βρήκαν ποτέ στόμα για να ειπωθούν, στα βλέμματα που στράφηκαν αλλού. Σε όλα εκείνα που δεν ζήσαμε — αλλά και σε όσα μπορούμε ακόμη να ζήσουμε.

Δεν πρόκειται απλώς για ένα οικείο μας ταξίδι, αλλά για μια εμπειρία. Για μια Κίνηση. Για μια Μετάβαση. Για μια επιστροφή. Για μια Αναχώρηση χωρίς προορισμό. Ένα ταξίδι που δεν γίνεται πάντα για να φτάσεις, αλλά για να χαθείς λίγο. Εκεί θα συναντήσουμε έναν εαυτό που πήρε άλλη διαδρομή, που βρίσκεται σε άλλη φάση, που ζει μια άλλη ζωή, που φωτίζεται κάτω από άλλο φως.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Μάριος Κακουλλής, σημειώνει: "Η σκηνή (και ο κόσμος της) γίνεται χώρος ρευστός, που αιωρείται κάπου ανάμεσα σε λιμάνια, μνήμες και φαντασιώσεις. Φράσεις, κείμενα και εικόνες από τη ζωή και το έργο του Χρόνη Μίσσιου θα τροφοδοτήσουν τον πυρήνα της παράστασης, θα φωτίσουν το άρρητο, θα σταθούν δίπλα σε όσα δεν ειπώθηκαν, αλλά επέμειναν.
Και η παράσταση, μια χειρονομία προς το άπιαστο"

“Μία εν πλω παράσταση/εμπειρία για τις επιθυμίες που δεν έπιασαν λιμάνι"